Poland & Bulgaria in 2 months! Summer summary :) Part.1 --> Poland

EN

I think the best thing about discovering the world is a moment of surprise. Even better, if you visit places in your own country that surprise you!

That's what we decided to do last summer - show each other a bit more of our countries and find some new areas ourselves. I am going to share them with you now. Who knows, maybe one day you'll find yourself in Poland or Bulgaria and will have no idea where to go to?

First we went to Poland and spent over a month there. Between the days practically stuffed with family meetings and gatherings with all friends that we didn't see for a long time, we somehow found some time to get away and do some sightseeing.

In one of the first days of our stay in Poland we managed to get together with a few friends and go to the most famous holiday spot in Masuria - Warchały. It's a village with access to the lake with the same name. The water there is was very clean and clear. You can even dive! Place is known from its variety of holiday cottages, old-fashioned but very affordable and quite nice (especially for a couple of beers) bars and great deals on kayaks, water bikes and other water vehicles. We hired boats and we had so much fun trying to row and simply soaking up the sun on a deck in the middle of the lake.

Our second destination (along with my brother and his girlfriend) was so-called Tricity, in other words a metropolitan area in Poland consisting of three cities in Pomerania: Gdańsk, Gdynia and Sopot. Actually, we skipped touring in Gdynia this time because of lack of time but we saw an outstanding famous shipyard on our way. 

We decided to experience a little adventure and we stayed in a camping site, in tents, in the bordeland of Gdańsk and Sopot (camping site Przy Plaży - Near the Beach http://www.camping67.sopot.pl/). It wasn't only a cheaper option, but as well it let us see a lot of beautiful places in both cities. I have a lot of good memories with this camp every time I stay there and I love that it looks like it's in the middle of the forest and you can always find a spot where you'll have some privacy.

Personally I am a huge fan of Sopot city, especially during summer season - it has a specific, super chilled atmosphere and everyone is just so friendly and in a great mood there. Companions of my trip agreed completely and we had a lot of fun walking on the pier, main promenade Monte Cassino filled with the fish restaurants, cocktail bars, clubs and other places catching attention of all tourists with their unusual looks and "tasty" smells coming out of them.

The only thing that is quite bad about Sopot is overcrowded beach, but at least it's fairly clean and the sand there is much better than in many international huge resorts (gold, soft, pleasant for bare feet). 

The other location we went to was a coastal town Władysławowo - again a place with super nice climate, great for young people, lively and quite loud (but there are parts of this town suitable for older people as well, you just have to look for them:)). What I enjoy a lot there is a lot of small, old-school, wooden bars and restaurants that are reminding me of my childhood, when I was travelling with my family. I think that places like that attract people because they are very traditional, people feel there connected to the Polish culture and what's more they are really cheap!

Władysławowo, simirarly to Tricity, has a few stunning beaches with access to the Baltic sea and it really depends on you which one you choose - you can either enjoy some sunbathing in a quiter spot, closer to edges of the town, or head to the central beach where you'll find a lot happening, for example festivals, summer competitions and other summery events organized there every year.

Camping site that we stayed on is called "Lazurowe": http://www.lazurowe.com.pl/. It is even better than the one in Sopot/Gdańsk, more modern, has a lot of facilities, tidy toilets that are cleaned there constantly. The best part about this place is that you can actually choose a sector for your tent, so depending on your preferences you can choose from a student sector ("Student Beach Camp") where you can meet a lot of young people - to a "prestige" sector which is more closed and quiter. The only negative thing about this camping site is pricing, which I think could be a lot cheaper. You are staying in a tent, after all.

We visited the seaside only for a weekend, but all four of us loved this little vacation and we can't wait to repeat it. :)

Next place that I highly reccommend you to visit are is close to my hometown. Sometimes we don't appreciate our local treasures. :) I am talking about Opinogóra, especially its Museum of Romanticism. There is a neo-Gothic castle, which looks as if it was from Disney movies and it was built for Zygmunt Krasiński, an amazing Polish poet from the 19th century. The romantic English-style landscape park, which surrounds the castle, extends over three hills and a large lake and it's absolutely beautiful! We took my boyfriend's family there and they were very impressed and amazed. Fun fact: there is a monumental cross „lovers bench” and it's believed that if a couple sits on it, will stay together forever. :)

An official website is this one: http://www.muzeumromantyzmu.pl/ but as there is no English version I am sending you to read something about it here: http://mazovia.travel/places-to-go/castles-palaces-manors/item/158-opinogora

Last, but not least, we visited Toruń, which is one of the oldest cities in Poland. Famous astronomer Nicolaus Copernicus was born in its old town and there are a lot of places there that celebrate him. I think it's important to mention that In 1997 the medieval part of the city was designated a UNESCO World Heritage Site. What's more Toruń's Gothic townhall was announced one of the "30 Most Beautiful Places in the World" by National Geographic!

Because of limited time we went to a few most important sights there such as Planetarium (http://www.planetarium.torun.pl/en) presenting astronomical shows that will simply blow your mind. Place quotes Copernicus as its motto: "What can be more beautiful than the sky that embraces all that is beautiful” and I would definitely say that it's true. You have to see it for yourselves. We went to Orbitarium as well, which I personally think is more fun for children than adults, but it is for sure educative and can be fun if you are a huge fan of astronomic equipment. ;)

Our next stops in Toruń was Old Town which is so charming and magnificent with old its little streets, pavements and squares, a monument of Nicolaus Copernicus, gorgeous architecture and as I mentioned before - one of the most monumental town halls in Central Europe. All of it just by the long and fascinating Vistula river.

Of course, we couldn't leave the city without buying enormous bags of brilliant, delicious "pierniki", gingerbread produced by Confectionery Factory "Copernicus", that has been produced in Toruń since the Middle Ages. And here I'll quote a few sentences that will help you understand why our "pierniki" are so special: "Pierniki Toruńskie, as they are known in Poland, are an icon of Poland's national cuisine. They have been praised in literature, poetry, and other fine arts. They have traditionally been presented as a gift by the city of Toruń to Polish leaders, artists and others who have distinguished themselves in Polish society, and to Polish kings."

PL

Myślę, że najlepszą rzeczą w odkrywaniu świata jest moment zaskoczenia. Jeszcze lepiej, jeśli odwiedzasz miejsca w twoim własnym kraju które cię zaskakują!

To właśnie zdecydowaliśmy zrobić ostatniego lata - pokazać sobie nawzajem trochę więcej naszych państw i sami znaleźć nowe rejony. Teraz podzielę się nimi z wami. Kto wie, może pewnego dnia znajdziesz się w Polsce lub w Bułgarii i nie będziesz mieć pojęcia, gdzie się wybrać?

Najpierw polecieliśmy do Polski i spędziliśmy tam ponad miesiąc. Pomiędzy dniami praktycznie zapchanymi rodzinnymi spotkaniami oraz zgromadzeń ze wszystkimi znajomymi których nie widzieliśmy już bardzo długo, jakoś znaleźliśmy trochę czasu na "ucieczkę" i zwiedzanie.

W jednym z pierwszych dni naszego pobytu w Polsce daliśmy zebrać się z kilkoma przyjaciółmi i pojechać do najbardziej słynnego miejsca wypoczynkowego na Mazurach - Warchał. Jest to wioska z dostępem do jeziora o tej samej nazwie. Woda jest tam bardzo czysta i przejrzysta. Można nawet nurkować! Miejsce jest znane z rozmaitości domków letniskowych, staromodnych, ale bardzo przystępnych cenowo i całkiem niezłych (specjalnie w celu wypicia kilku piw) barów i świetnych ofert na kajaki, rowery wodne i inne wodne pojazdy. My wynajęliśmy łodzie i świetnie się bawiliśmy próbując prawidłowo wiosłować oraz po prostu wygrzewając się w promieniach słońca na pokładzie na środku jeziora.

Naszym drugim celem podróży (wraz z moim bratem i jego dziewczyną) było tak zwane Trójmiasto, innymi słowami polska aglomeracja składająca się z trzech miast: Gdańsk, Gdynia i Sopot. Właściwie, pominęliśmy oglądanie Gdyni tym razem przez brak czasu, ale po drodze zobaczyliśmy olśniewającą sławną stocznię.

Zdecydowaliśmy, że przeżyjemy małą przygodę i zatrzymaliśmy się na campingu w namiotach, na pograniczu Gdańska i Sopotu (camping Przy Plaży - http://www.camping67.sopot.pl/). Nie tylko była to tańsza opcja, ale także pozwoliła nam zwiedzić dużo pięknych miejsc w obu miastach. Mam dużo dobrych wspomnień z tym campingiem za każdym razem gdy tam nocuję - i uwielbiam fakt, że wygląda on jakby był w środku lasu i zawsze można znaleźć miejsce gdzie będziemy mieć trochę prywatności.

Osobiście jestem ogromną fanką Sopotu, szczególnie podczas sezonu letniego - ma specyficzną, rozluźnioną atmosferę i każdy jest tam po prostu bardzo przyjacielski i w świetnym humorze. Kompani mojej podróży całkowicie się z tym zgodzili i mieliśmy dużo zabawy spacerując po molo, głównym deptaku Monte Cassino pełnym restauracji rybnych, cocktail barów, klubów i innych miejsc wabiących turystów swoim nietypowym wyglądem oraz "smacznymi" zapachami.

Jedyną rzeczą, która jest dosyć zła jeśli chodzi o Sopot jest przeludniona plaża, ale przynajmniej jest w miarę czysta i piasek jest tam dużo lepszy niż w wielu międzynarodowych dużych kurortach (złoty, miękki, przyjemny dla gołych stóp).

Następna lokalizacja którą odwiedziliśmy to nadmorskie miasteczko Władysławowo - ponownie miejsce z bardzo fajnym klimatem, świetne dla młodych ludzi, tętniące życiem i dość głośne (ale oczywiście istnieją części tego miasta nadające się dla ludzi starszych, trzeba ich po prostu poszukać :)). Co ja tam uwielbiam to mnóstwo małych, old-schoolowych, drewnianych barów i restauracji które przypominają mi o moim dzieciństwie i wycieczkach z rodziną. Uważam, że takie miejsca przyciągają ludzi bo są bardzo tradycyjne, ludzie czują się tam związani z polską kulturą i dodatkowo są one bardzo tanie!

Władysławowo, podobnie jak Trójmiasto, ma kilka cudownych plaż z dostępem do Morza Bałtyckiego i to naprawdę zależy od ciebie którą z nich wybierzesz - możesz delektować się opalaniem w cichszym miejscu, bliżej granic miasteczka, albo wybrać się do centralnej plaży gdzie znajdziesz mnóstwo festiwali, wakacyjnych konkursów i innych letnich wydarzeń organizowanych tam każdego roku.

Camping, na którym nocowaliśmy nazywa się "Lazurowe": http://www.lazurowe.com.pl/. Jest nawet lepszy niż ten w Sopocie/Gdańsku, bardziej nowoczesny, ma dużo udogodnień i obiektów, czyste łazienki które są tam sprzątane co chwila. Najlepsze w tym miejscu jest to, że możesz zdecydować w którym sektorze chcesz rozstawić swój namiot, więc zależnie od twoich preferencji możesz wybrać od sektora studenckiego, gdzie spotkasz mnóstwo młodych ludzi - po sektor prestiżowy, który jest bardziej zamknięty i cichy. Jedyną negatywną cechą tego campingu są ceny, które moim zdaniem mogłyby być trochę niższe. W końcu nocujesz w namiocie.

Byliśmy nad morzem tylko w ciągu weekendu, ale wszyscy czworo byliśmy mega zadowoleni z tych małych wakacji i nie możemy się doczekać, żeby to powtórzyć. :)

Kolejne miejsce, które bardzo polecam wam zwiedzić, jest blisko mojego rodzinnego miasta. Czasami nie doceniamy naszych lokalnych bogactw. :) Mówię o Opinogórze, a szczególnie znajdującym się tam Muzeum Romantyzmu. Jest tam neogotycki pałacyk, który wygląda jakby był z disneyowskich bajek i został on wybudowany dla Zygmunta Krasińskiego, niesamowitego polskiego poety z XIX wieku. Romantyczny park krajobrazowy w angielskim stylu, który otacza mały zamek, rozciąga się na trzech wzgórzach i dużym stawie/jeziorku i jest przepiękny! Ciekawostka: znajduje się tam monumentalna "ławka zakochanych" i wierzy się, że jeśli para na niej usiądzie, będzie razem do końca życia. :)

Oficjalna strona internetowa muzeum: http://www.muzeumromantyzmu.pl/.

Na zakończenie naszych podróży zwiedziliśmy Toruń, który jest jednym z najstarszych polskich miast. Sławny astronom Mikołaj Kopernik urodził się w tamtejszym Starym Mieście i znajduje się tam wiele miejsc które go czczą. Uważam, że warty dodania jest fakt, że w 1997 roku średniowieczna część miasta została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Co więcej, toruński gotycki ratusz został ogłoszony jednym z "30 najpiękniejszych miejsc na świecie" przez National Geographic!

Ze względu na ograniczony czas poszliśmy tylko do kilku najważniejszych atrakcji turystycznych, np. Planetarium (http://www.planetarium.torun.pl), które prezentuje astronomiczne pokazy wprawiające w osłupienie. Miejsce cytuje słowa Kopernika jako swoje motto: "Co może być piękniejsze niż niebo które obejmuje wszystko to, co piękne" i zdecydowanie się z tym zgadzam. Musicie to zobaczyć sami. Poszliśmy również do Orbitarium, które według mnie może być większą atrakcją dla dzieci niż dla dorosłych, ale jest na pewno edukacyjne i możesz się tam dobrze bawić, jeśli jesteś fanem astronomicznego sprzętu. ;)

Naszym następnym przystankiem w Toruniu było Stare Miasto które jest bardzo urzekające i okazałe ze swoimi małymi uliczkami, chodnikami i placami, pomnikiem Mikołaja Kopernika, wspaniałą architekturą oraz - jak wspomniałam wcześniej - jednym z najbardziej monumentalnych ratuszy w Europie Centralnej. To wszystko tuż nad długą i fascynującą rzeką Wisłą.

Oczywiście, nie mogliśmy opuścić miasta bez kupienia ogromnych toreb wypełnionych znakomitymi, pysznymi piernikami produkowanymi przez Fabrykę Cukierniczą "Kopernik", które były produkowane w Toruniu od czasów Średniowiecza. Oto streszczenie legendy skopiowane z Wikipedii, które może pomóc wam zrozumieć, czemu toruńskie pierniki są takie wyjątkowe i zapisały się w polskiej tradycji. :)

"Legenda mówi o Katarzynce, córce toruńskiego młynarza, która miała przygotować wyśmienite przysmaki na przyjazd króla do Torunia. Pszczoły podpowiedziały jej dołożenie miodu do chleba i ciast. Wypieki udały się znakomicie, a król zaczął odtąd sławić toruńskie pierniki w całej Europie. Do dziś niektóre pierniki nazywane są Katarzynkami."

End of STUDENT LIFE!

Update - this post should be uploaded in June 2015/Aktualizacja - ten post powinien być przesłany w czerwcu 2015.

EN
Last year in university was quite difficult - especially after spending one year in Gran Canaria, where people's mentality, teaching methods and the whole atmosphere was completely different than in United Kingdom. Social life? You can almost forget about it. If you want to finish studies with a good degree and additionaly - you're working, it's not easy to socialize and meet with friends. But you can still participate in some important events :)

Kosio (my boyfriend) and I were super busy with studying and working for that past year, but we managed to come to our closest friends' birthdays and even to organise a Halloween party! I think noone should give up social interactions, even if it means that the final results in uni won't be as good as we would like to. If we push ourselves so hard and don't meet other people for a long time it can mess with our heads - we all need to rest! Of course it's everyone's individual decision, but my advice is to take some time off once in a while.

With overload of work we didn't manage to visit our families back in Poland and Bulgaria for any holidays. Fortunately, we had my parents and brother over for Christmas, so they helped us to feel the holiday atmosphere and put us in a great mood at a time. What's more, we had a little "getaway" in March - we went to Paris for the weekend and we enjoyed ourselves very much there, but there is gonna be a seperate post about it. All those "little" breaks helped us to get through that last year in Aberystwyth without going crazy.

The very last days were the best. When we finished with exams, submitted dissertations, all friends could gather together. There were bonfires, trips to the mountains and close-by castle (discovering the beauty of Wales probably for the last time for a long time) and - tradionally in my case (I love them so much) - a farewell party. There were tears, laughs, promises of keeping in touch. And even though it was all happening over 4 months ago - memories are still fresh, friends are still close. I just can't wait to see all those people again!

PL
Ostatni rok na uniwersytecie był dosyć trudny - szczególnie po spędzeniu jednego roku na Gran Canarii, gdzie mentalność ludzi, metody nauczania i cała atmosfera była zupełnie inna niż w Zjednoczonym Królestwie. Życie towarzyskie? Możesz o tym prawie zapomnieć. Jeśli chcesz skończyć studia z dobrym stopniem i dodatkowo - pracujesz, nie jest łatwo się socjalizować i spotykać ze znajomymi. Ale nadal możesz brać udział w niektórych ważnych wydarzeniach :)

Kosio (mój chłopak) i ja byliśmy bardzo zajęci studiowaniem i pracą podczas tego ostatniego roku, ale daliśmy radę iść na urodziny naszych najbliższych przyjaciół i nawet zorganizować imprezę halloweenową! Myślę, że nikt nie powinien rezygnować z interakcji społecznych, nawet jeśli to oznacza że wyniki końcowe na uniwerku nie będą tak dobre jak tego chcemy. Jeśli będziemy się aż tak katować i nie będziemy spotykać się z ludźmi przez długi czas może pomieszać nam się w głowach - wszyscy potrzebujemy odpoczynku! Oczywiście jest to indywidualna decyzja każdej osoby, ale moją radę jest wzięcie "wolnego" raz na jakiś czas.

Przeładowani pracą nie zdołaliśmy odwiedzić naszych rodzin w Polsce i Bułgarii na którekolwiek święta. Na szczęście, moi rodzice i brat przyjechali na Boże Narodzenie, także pomogli nam poczuć świąteczną atmosferę i wprowadzili nas w dobry nastrój w tym czasie. Co więcej, mieliśmy małą "ucieczkę" w marcu - wybraliśmy się do Paryża na weekend i świetnie się tam bawiliśmy, ale o tym będzie oddzielny post. Wszystkie te "krótkie" przerwy pomogły nam przeżyć ten ostatni rok w Aberystwyth bez zwariowania.

Ostatnie dni były najlepsze. Kiedy skończyliśmy egzaminy, oddaliśmy prace licencjackie, wszyscy przyjaciele mogli się zebrać razem. Były ogniska, wycieczki w góry i do pobliskiego zamku (odkrywanie piękna Walii prawdopodobnie po raz ostatni na długi czas) i - tradycyjnie w moim przypadku (uwielbiam je) - impreza pożegnalna. Były łzy, śmiechy, obietnice bycia w kontakcie. I mimo tego, że to wszystko działo się ponad 4 miesiące temu - wspomnienia są nadal świeże, przyjaciele są nadal bliscy. Nie mogę się już doczekać żeby zobaczyć te osoby ponownie!

Summer 2014 - internships in units of justice - can it be fun? ;)

Update - this post should be uploaded in September 2014/Aktualizacja - ten post powinien być przesłany we wrześniu 2014.

EN
What an adventureous person I am... ;) 
I started seriously thinking of taking a Master's course in Criminology. Why didn't I do a Bachelor's degree related to that? Well, answer is simple: I didn't believe in myself. But now I do, so I have to take some steps in order to fulfill this "little" dream of mine.
First of all, universities that I want to apply to require from a candidate either to have a Bachelor's degree in an associated discipline such as Psychology, Law, etc or to have some relevant experience. My idea is to do as many internships and courses as possible, so maybe they'll accept me with my English Literature & Spanish degree.

First challenge I took was an internship in a local District Police Headquarters in my hometown in Poland. To be specific, in Criminal Investigation Department. I was going to observe work of police officers and study criminals' minds from old cases. I can't write too much about it, but I can say that I learned much more. 

It was one of the best ideas and decisions in my life. Being a part of my community's law enforcement for two weeks was making me super happy every day. And I know that police is not seen in a bright light in Poland, but I had so much luck and I was assigned to the best people I could wish for. As it was a Criminal Investigation Department (taking care of the harshest crimes), most of the officers were male - maybe that's why, as ladies were there so rarely, everyone there was a gentleman towards me. What's more, they told me stories that everyone would want to hear and taught me a lot of really cool things. My "guardian" that was authorizing me during the internship, took me to their forensic lab so I could learn all about legal bases and rules for the collection of research material for testing and even let me check my own fingerprints, which was a pretty funny situation, as it turned out that my fingers are to small to do so. I was analysing police records of preparatory proceedings in terms of motives of the perpetrators of homicides, learning about principles of the crime scene examination and investigation... All of it convinced me even stronger that I wanna do it in the future. It was an absolutely amazing experience.

Second internship I took in County Court Bailiff's office. I tried to take as much as I could of it: I was analysing main provisions concerning the enforcement procedure contained
in the Civil Code and the Act on court bailiffs and enforcement, I was learning about basic concepts of the enforcement procedure, enforceable title, parties to the proceedings,
enforcement application. I was as well observing how proceedings work and how the law firm is functioning. I was lucky again, because women working there were very nice and helpful and I gained a lot of knowledge that I can use in my future dream studies. I had more fun in the police, though. :)

My next step was taking an online course on Coursera, which is an internet platform for studying anything you'd like, with courses offered by many prestigious universities and colleges from all over the world. My course was "Introduction to Forensic Science" organised by Nanyang Technological University in Singapore. It was not only very well made, but I had so much fun studying it as well. I accomplished it with distinction and I am very satisfied with what I've learned. Of course, this knowledge won't be THAT important on Criminology course, but I still find it very useful and valuable.

My dream course is still waiting for me... I have a lot of different ideas how to improve myself and how to gain enough knowledge and certificates to get accepted as a candidate in uni. I'll let you know if it all worked out when the time comes... :)


PL
Ale ze mnie ryzykowna osoba... ;)
Zaczęłam poważnie myśleć o podjęciu magisterki z kryminologii. Czemu nie zrobiłam licencjata na podobnym kierunku? Cóż, powód jest prosty: Nie wierzyłam w siebie. Ale teraz jest inaczej, także muszę podjąć pewne kroki w celu spełnienia tego "małego" marzenia.
Po pierwsze, uniwersytety na które chcę zaaplikować wymagają albo posiadania tytułu licencjata w powiązanej dyscyplinie, takiej jak psychologia czy prawo, albo jakiegoś odpowiedniego doświadczenia. Moim pomysłem jest zrobienie jak największej ilości praktyk i kursów, które być może sprawiłyby że któraś z uczelni przyjmie mnie z moim tytułem licencjata literatury angielskiej i języka hiszpańskiego.

Pierwszym wyzwaniem którego się podjęłam były praktyki zawodowe w lokalnej Komendzie Powiatowej Policji w moim rodzinnym mieście w Polsce. Miałam tam obserwować pracę policjantów i studiować umysły przestępców ze starych spraw. Nie mogę napisać o tym zbyt wiele, ale mogę powiedzieć, że nauczyłam się dużo więcej.

To był jeden z najlepszych pomysłów i decyzji w moim życiu. Będąc częścią organu ścigania mojej społeczności przez dwa tygodnie sprawiało, że każdego dnia wracałam do domu z uśmiechem na twarzy. Wiem, że policja nie jest widziana w dobrym świetle w Polsce, ale miałam mnóstwo szczęścia, bo zostałam przydzielona do najlepszych ludzi jakich mogłabym sobie życzyć. Jako, że był to Wydział Śledczy (zajmujący się najcięższymi przestępstwami), większość oficerów stanowili mężczyźni - może dlatego, jako że damy bywały tam rzadko, każdy z nim był w stosunku do mnie dżentelmenem. Co więcej, panowie opowiadali mi historie, które każdy chciałby usłyszeć i bardzo dużo mnie nauczyli. Mój "opiekun", który kontrolował mnie podczas stażu, zabrał mnie do policyjnego laboratorium, gdzie mogłam dowiedzieć się wszystkiego o podstawach prawnych i zasadach gromadzenia materiału badawczego do badań, a nawet pozwolił mi sprawdzić moje własne odciski palców, co było dość zabawne, bo okazało się że moje palce są za małe, aby to zrobić. Analizowałam policyjne zapisy postępowań przygotowawczych w zakresie motywów sprawców zabójstw, poznawałam zasady prowadzenia dochodzeń zbrodni... Wszystko to jeszcze bardziej przekonało mnie, że chcę to robić w przyszłości. To było absolutnie niesamowite doświadczenie.

Drugie praktyki odbyłam w biurze komornika Sądu Okręgowego. Starałam się wynieść z nich, ile mogłam: analizowałam główne postanowienia dotyczące postępowania egzekucyjnego zawarte w kodeksie cywilnym oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, uczyłam się podstawowych pojęć w zakresie postępowania egzekucyjnego, tytułu wykonawczego, stron postępowania, aplikacji egzekwowania. Obserwowałam również jak cała kancelaria działa. Ponownie miałam szczęście, bo panie tam pracujące były bardzo miłe i pomocne, oraz nabyłam dużo wiedzy której mogę użyć w moich przyszłych wymarzonych studiach. Choć lepiej bawiłam się na policji. :)

Moim następnym krokiem było podjęcie kursu online na Coursera, internetowej platformie do nauki czego tylko chcesz, z kursami oferowanymi przez prestiżowe uczelnie z całego świata. Moim kursem było "Wprowadzenie do medycyny sądowej" organizowanym przez Nanyang Technological University w Singapurze. Nie tylko był bardzo dobrze wykonany, ale miałam też wiele zabawy studiując go. Ukończyłam kurs z wyróżnieniem i jestem bardzo zadowolona z tego, czego się nauczyłam. Oczywiście, ta wiedza nie będzie AŻ TAK ważna na kryminologii, ale nadal uważam, że jest bardzo przydatna i cenna.

Mój wymarzony kierunek nadal na mnie czeka... Mam wiele różnych pomysłów, jak się rozwijać i jak zdobyć wystarczającą wiedzę oraz certyfikaty, które mogą pomóc mi w dostaniu się na te studia. Dam wam znać, czy wszystko się udało jak przyjdzie na to czas... :)

My year abroad - Gran Canaria (ERASMUS)

Update - this post should be uploaded in June 2014/Aktualizacja - ten post powinien być przesłany w czerwcu 2014.

EN
The end!
Exams passed, they had various difficulty levels - but in general I'm satisfied.
I promised you a listing about my experiences with year abroad - here it is.

My destination turned out to be Las Palmas de Gran Canaria on Canary Islands. Many people were incredibly jealous when I was saying that I'm going to Canaries for a year. There is nothing to hide - I was happy myself! It seemed like the year of fun, parties, sun and delicious food is waiting for me.

And some of it was true. I've met hundreds of amazing, open-minded people, I danced a lot to the beautiful latin music that I like a lot, I even took a course of salsa. I could go to the beach practically whenever I wanted to (as I lived on the island close to Africa and I had a nice weather almost all the time). I've admired views that I'm probably not gonna forget for the rest of my life - I have to admit it - beauty of Canary Islands in enormous. Mountains, ocean, beaches... All kinds of landscapes.

Basically, year abroad brought me a lot of amazing moments, new friendships and made me more mature.
First of all: who doesn't love living just by the ocean. I have to admit: it was amazing, walks by the shore, listening to waves hitting the coast, breathing the iodine every day... There was just one problem. Love of my life was 4119 km away (according to Google Maps, the shortest distance). I am a kind of person that doesn't enjoy nice views as much without her Other Half by her side. That was actually the main issue for me during my Canarian adventure - yes, long-distance sucks.

Every time when there was something cool happening, for example a Carnival which is a "must be" event in Spain, I couldn't be there in 100 % with my heart and mind. Of course, I was having fun, I would lie if I said I wasn't. There was something missing, though, something was not right, I shouldn't be there on my own, I shouldn't have so much fun while my boyfriend was working hard miles away. That's how I felt. I know now that I shouldn't have - of course it would be better if he could be there with me, but we all have only one life so we should make the most of it and try to enjoy every moment as it's our last one... Just in my case this last moment should be with him. ;) I was fighting with myself not to thing about the fact, that Kosio actually wanted to go there with me, wanted to take a gap year and just fall into this unknown world for one year with me. But "I knew better" of course. I thought it's not a good idea, he shouldn't leave everything and maybe even give his future career up because of me. I thought we would survive. And we did! :) With struggling, with worries, with milion thoughts a minute, with arguments over skype, with being mad, sometimes almost hating each other - but all of this just showed that we can get through everything together and after all love always wins.

Another "negative" part of my Erasmus exchange was something, that not everyone would call negative. ;) I had to study. "Didn't you go there to do so?" - you ask. Yes, I did. But I went there as well for adventure, for exploring, for parties - and because of the faculty I was in I actually, genuinely had to spend some evenings with my nose in books while students from other departments where on boat parties. I think that's my biggest regret actually - being on Gran Canaria island and not attending a single boat party!

Fortunately, I did find some time to socialize, I made friends from all over the world, I took part in Carnival - which everyone HAS TO experience at least one in their life, truly amazing, colourful, full of happiness and craziness event... and "la romeria" which is an all-day catholic celebration consisting of traditional dancing, singing religious psalms and songs and loads of tasty food. I was on La Romeria de Santiago Apostol, in Gáldar and it was something different, great, unforgettable. What's more, I re-connected with people that I knew before from university back in Wales and became very close friends with them - they have a very special place in my heart.

I gained some work experience while teaching English in a language school, where I also trained and - I believe - really improved my Spanish. What's more I had an opportunity to study different languages in Universidad de Las Palmas de Gran Canaria.
At first I thought that learning Spanish in English is difficult. But with time I was so used to English language, that it was normal for me.
Then - thanks to year abroad - I started studying Chinese in Spanish! And that's the challenge :D

Last, but not least, I've grown and matured.
I don't know why, I feel like domesticating in UK was somehow easier for me. Maybe it was because of the language, maybe because of the fact that I was learning English - and about Great Britain - since I was a child and in general we are more familiar with it in Poland than with Spain. Maybe because quite a lot of time passed since I moved to UK, so I don't really remember how difficult it was at the beggining. I'm not sure. What I know is that I had to take care of everything myself again - I had to search for the flat alone, I had to pay bills by myself, I had to set up a bank account - again in another country and I had to be very far away from people I love. That's why having friends there was so important and very very helpful - THANK YOU, team "K", if You're reading this.

Spain is beautiful. 'Erasmus' is amazing. Adventures are valuable.
I don't regret going to Gran Canaria even despite of seperating for a year with my boyfriend. Besides, he visited me sometimes. I think I gained a lot and - as for us - we had a life exam for our love.

If you're a student wondering if he should go for it and you're not sure if a year abroad is for you - ask yourself four questions from my previous post. If it still won't clear your head - just do it. What do you have to lose? Remember, noone can force you to do anything, there is always a way out - if something won't work out, you can always come back home. I think it's better than loosing a chance for the adventure of your life.

PL
I koniec!
Egzaminy już za mną, miały różne poziomy trudności - ale generalnie jestem zadowolona.
Obiecałam wam wpis o moich doświadczeniach związanych z rokiem za granicą - oto jest.

Moim celem docelowym okazało się Las Palmas de Gran Canaria na Wyspach Kanaryjskich. Wiele osób zazdrościło mi niesamowicie gdy mówiłam, że jadę na rok na Kanary. Co tu ukrywać - sama się cieszyłam! Wyglądało na to, że czeka mnie rok zabawy, imprez, słońca i pysznego jedzenia.

I część z tego była prawdziwa. Poznałam setki cudownych ludzi z otwartymi umysłami, dużo tańczyłam do pięknej latynoskiej muzyki którą bardzo lubię, nawet wzięłam kurs salsy. Mogłam iść na plażę praktycznie kiedykolwiek chciałam (jako że mieszkałam na wyspie blisko Afryki miałam ładną pogodę prawie zawsze). Podziwiałam widoki których prawdopodobnie nie zapomnę do końca życia - muszę to przyznać - piękno wysp kanaryjskich jest ogromne. Góry, ocean, plaże... Wszelkiego rodzaju krajobrazy.

Generalnie, rok za granicą przyniósł mi wiele niesamowitych momentów, nowe znajomości i sprawił, że jestem bardziej dojrzała.
Po pierwsze: kto nie kocha mieszkać tuż nad oceanem. Muszę przyznać: to było cudowne, spacery nadbrzeżem, słuchanie fal uderzających w brzeg, oddychanie jodem każdego dnia... Był tylko jeden problem. Miłość mojego życia była 4119 km stamtąd (według Map Google, najkrótszy dystans). Jestem tego typu osobą, która nie umie cieszyć się pięknymi widokami tak bardzo bez swojej drugiej połówki u boku. To był tak naprawdę główny problem podczas mojej kanaryjskiej przygody - tak, długodystansowa relacja jest do bani.

Za każdym razem gdy działo się coś fajnego, na przykład Karnawał który jest wydarzeniem, na którym TRZEBA BYĆ w Hiszpanii, nie mogłam być tam w 100 % moim sercem i myślami. Oczywiście, bawiłam się, skłamałabym gdybym powiedziała, że nie. Jednak czegoś tam brakowało, coś nie było w porządku, nie powinnam być tam sama, nie powinnam tak dobrze się bawić podczas gdy mój chłopak ciężko pracował wiele mil dalej. Tak się czułam. Wiem teraz, że nie powinnam - oczywiście byłoby lepiej gdyby mógł być tam ze mną, ale wszyscy mamy tylko jedno życie, więc powinniśmy wykorzystać je w pełni i próbować cieszyć się każdą chwilą jakby była naszą ostatnią... Tylko w moim przypadku ta ostatnia chwila powinna być z nim. ;) Walczyłam sama ze sobą, żeby nie myśleć o fakcie, że Kosio właściwie chciał pojechać tam ze mną, chciał wziąć "gap year" i rzucić się w ten nieznany świat na jeden rok razem ze mną. Ale ja oczywiście "wiedziałam lepiej". Sądziłam, że to nie jest dobry pomysł, nie powinien zostawiać wszystkiego i może nawet zrezygnować ze swojej przyszłej kariery przeze mnie. Myślałam, że to przetrwamy. I tak się stało! :) Zmagając się, ze zmartwieniami, z milionami myśli na minutę, z kłótniami przez skype'a, z byciem na siebie złymi i czasem prawie nienawiścią do siebie nawzajem - ale to wszystko pokazało tylko, że możemy przejść razem wszystko i ostatecznie miłość zawsze wygrywa.

Kolejną "negatywną" częścią mojej erasmusowej wymiany było coś, co nie każdy nazwałby negatywnym. ;) Musiałam się uczyć. "Nie pojechałaś tam, żeby to robić?" - pytasz. Tak, pojechałam. Ale pojechałam tam także po przygody, po zwiedzanie, po imprezy - i przez wydział na którym byłam naprawdę, autentycznie musiałam spędzać niektóre wieczory z nosem w książkach podczas gdy studenci z innych departamentów byli na tzw. "boat parties" (imprezy na łodzi). Myślę, że tego żałuję najbardziej - bycie na Gran Canarii i nie wzięcie udziału w ani jednej boat party!

Na szczęście, znalazłam trochę czasu na socjalizowanie się, zaprzyjaźniłam się z ludźmi z całego świata, wzięłam udział w Karnawale - który każdy MUSI przeżyć choć raz w życiu, naprawdę niesamowite, pełne kolorów, szczęścia i szaleństwa wydarzenie... i w "la romeria" która jest całodziennym katolickim świętem składającym się z tradycyjnych tańców, śpiewania religijnych psalmów i piosenek i wielkiej ilości pysznego jedzenia. Ja byłam na romerii de Santiago Apostol, w miejscowości Gáldar i było to coś innego, świetnego, niezapomnianego. Co więcej, zbliżyłam się z ludźmi których znałam wcześniej z uniwersytetu w Walii i zostaliśmy bardzo bliskimi przyjaciółmi - mają specjalne miejsce w moim sercu.

Nabyłam trochę profesjonalnego doświadczenia ucząc języka angielskiego w szkole językowej, gdzie również trenowałam i bardzo udoskonaliłam mój hiszpański. Dodatkowo miałam okazję studiować inne języki w Universidad de Las Palmas de Gran Canaria.
Początkowo myślałam, że uczenie się hiszpańskiego po angielsku jest trudne. Ale z czasem tak przyzwyczaiłam się do angielskiego, że stało się to dla mnie normalne. Później - dzięki roku za granicą - zaczęłam studiować język chiński po hiszpańsku! To dopiero wyzwanie :D

I na zakończenie, choć to nie kwestia mniej ważna, dorosłam i dojrzałam.
Nie wiem dlaczego, mam wrażenie że zaaklimatyzowanie się w UK było dla mnie w jakiś sposób łatwiejsze. Może było tak przez język, może przez to, że od dziecka uczyłam się angielskiego - i o Wielkiej Brytanii i generalnie jesteśmy w Polsce bardziej zaznajomieni z Wielką Brytanią niż Hiszpanią. Może bo minęło już całkiem sporo czasu odkąd wprowadziłam się do UK, więc nie pamiętam już za dobrze jak trudno było na początku. Nie jestem pewna. Wiem za to że musiałam znowu zająć się wszystkim sama - szukać mieszkania sama, płacić rachunki sama, założyć konto w banku - znowu w obcym kraju i musiałam być daleko od ludzi, których kocham. Dlatego też posiadanie tam przyjaciół było takie ważne i bardzo bardzo pomocne - DZIĘKUJĘ, drużyno "K", jeśli to czytacie.

Hiszpania jest piękna. 'Erasmus' jest niesamowity. Przygody są wartościowe.
Nie żałuję, że wybrałam się na Gran Canarię nawet pomimo bycia osobno z moim chłopakiem przez rok. Poza tym, czasem mnie odwiedzał. Myślę, że dużo zyskałam i - jeśli chodzi o nas - mieliśmy mały życiowy egzamin dla naszej miłości.

Jeśli jesteś studentem zastanawiającym się czy powinien to zrobić i nie jesteś pewien, czy rok za granicą jest dla ciebie - zadaj sobie cztery pytania z mojego poprzedniego posta. Jeśli nadal nie jest to dla ciebie oczywiste - po prostu to zrób. Co masz do stracenia? Pamiętaj, nikt nie może cię do niczego zmusić, zawsze jest jakieś wyjście - jeśli coś pójdzie nie tak, możesz zawsze wrócić do domu. Uważam, że to lepsze niż stracenie szansy na przygodę twojego życia.

ERASMUS LIFE - What can I say about it after almost 9 months?

EN

Again, quite a long break , but I'll try to make it up with long posts. :)

To be honest I didn't realize that I didn't post it on the Web - this post was already finished three months ago! From now on I will try to write something here more regularly.

Six months or a year abroad - taking a break from university reality in the country where you study, doing your course in another language and environment , and of course international relationships - it sounds tempting. But keep in mind that with all travels and trips (especially long-term ) are associated pros and cons.

Before you decide to take part in ERASMUS program, ask yourself some very important questions:

1. Are you resistant for stress?

Especially if it is your first long-term stay abroad, remember that sometimes you will have to face the situations that can overwhelm you. The worst is probably the very beginning. You are arriving to the place, get off the plane... and completely don't know what to do, where to go! Fantastic if there are more of you - then it's easier to cope with such situations. But what if you are there only by yourself?

Firstly, don't panic. Of course you need to ask for directions, sometimes it's enough to ask at the airport information and people are usually very helpful in such places. They should guide you, tell you which bus you need to catch to get to the certain place - sometimes they even offer help with carrying your suitcase to the bus or a taxi. Of course, depends on who you meet, but let's assume that there are still 'humane' people;). You can also prepare some stuff earlier: maps, GPS and other things that can help you. Remember though, that even if you are a shy person - unfortunately when you are traveling independently - at some point you will have to overcome your weaknesses.

Another stressful issue can be looking for a place to live. In my opinion it's the best to look for it before, in the Internet, make an appointment with the owner to collect the keys and and thereby there is no need to wander around an unfamiliar city, but you can go straight to your new "home" and start to get used to your new neighbourhood. But I know people who preferred to see the apartment/room in real before moving in. In this case, unfortunately, they had to look for cheap hotels/motels and spend a few nights there before they found something permanent. As you prefer, I don't like risk in situations like that and I rely on safety;)

2. How do you deal with homesickness?

You will spend several months away from home, family, friends, your other half. Everything in your life will change radically - here (whatever destination you chose) there are no places to which you are accustomed, you don't have your comfortable bed, you can't call your dearest friends at any time and go out with them. It's not so simple, sometimes there is also a time barrier - depending on the country in which you will be there may not be a possibility to call and talk to your parents, brother and sister - they can sleep when you are wide awake. Take into consideration that contact with loved ones will be much rarer and you will not be able to catch the next train to go home, when you'll miss them too much (unless you have a lot of money ;)).

3. Are you reasonable in the disposal of money?

Okay, we get a certain amount of money from the European Union, the so-called. Erasmus grant. However, depending on what country you come from (and what university you go to) the amount will be different (unfortunately Polish people generally don't get a lot).

Moreover - is it enough for all of your expenses? It all depends on how you live, but in most cases - no. Sometimes you have the opportunity to work during that period, but it is often not that easy because of the timetables in the university.

Condo fees, bills, food, groceries in the EU, unfortunately, are quite expensive. Additionally, you are ERASMUS STUDENT, so you want to have some fun, right? If you count all your travels + parties, it's definitely better to have some financial backing or help of parents. Of course, with common sense - you have to remember that they have to pay their own bills, buy food for themselves and so on!

4. Are you responsible in other aspects of life as well? 

Responsibility is incredibly important. Remember, how you will spend that time depends only on you. It is no secret that in European countries drugs and alcohol are common among young people - if you choose to do some of it, it's your individual matter but remember to keep some sense and rationality, because by one moment of inattention or mindless use of moment away from home your Erasmus idyll can finish with unpleasant, embarrassing memories or for example permanent damage of your body.

And yet was supposed to be the best year of your life! ;)

In the next listing, that is going to appear in a while, I'll tell you about my own Erasmus experiences. I will describe what I like and what I'd love to change in my placement - you'll learn a few interesting facts about my adventures, travels and why sometimes I do not feel like I have a real 'erasmus life'. ;) Although I can not complain, for sure I won't do that. I invite the patient!

PL
Znowu dosyć długa przerwa, ale postaram się to nadrobić długimi postami. :)
Szczerze mówiąc nie zdawałam sobie sprawy z tego, że nie zamieściłam tego posta w sieci - był on gotowy już 3 miesiące temu! Od tej pory postaram się coś tu umieszczać bardziej regularnie.

Pół roku, bądź rok za granicą - oderwanie się od uniwersyteckiej rzeczywistości, kraju, w którym studiujesz, możliwość nauki twojego kierunku w innym języku, otoczeniu i oczywiście międzynarodowe znajomości - brzmi kusząco.
Trzeba jednak pamiętać, że ze wszystkimi wyjazdami (szczególnie długoterminowymi) wiążą się plusy i minusy.
Zanim zdecydujesz się na program ERASMUS, zadaj sobie kilka bardzo ważnych pytań:

1. Czy jesteś odporny/a na stres?
Szczególnie, jeśli jest to twój pierwszy wyjazd za granicę na dłużej, pamiętaj, że będziesz postawiony/a w sytuacjach, które czasem mogą cię przerosnąć. Najgorszy prawdopodobnie jest sam początek. Przylatujesz na miejsce, wysiadasz na lotnisku i... kompletnie nie wiesz, co masz robić, gdzie masz iść! Fantastycznie, jeśli jest was więcej - wtedy łatwiej poradzić sobie w takich sytuacjach. Co jednak, jeśli jesteś zdany/a na siebie?
Po pierwsze: nie panikuj. Wiadomo, trzeba zapytać o drogę, czasem wystarczy podejść do lotniskowej informacji i ludzie są zazwyczaj bardzo pomocni w takich miejscach. Pokierują, powiedzą, który autobus masz złapać - czasem zdarza się nawet że pomogą z walizką. Oczywiście zależy na kogo trafisz, ale przyjmijmy, że istnieją jeszcze 'ludzcy' ludzie ;). Możesz też przygotować sobie wcześniej mapy, gps i inne najróżniejsze formy pomocy. Pamiętaj jednak, że nawet jeśli jesteś osobą wstydliwą - niestety podczas samodzielnych podróży będziesz musiał/a się przełamać.
Kolejnym stresującym problemem może być szukanie mieszkania. Według mnie najlepiej poszukać go już wcześniej, przez internet, umówić się z właścicielem na odbiór kluczy i w ten sposób nie trzeba tułać się po nieznanym mieście, tylko jedziesz prosto do swojego nowego "domu" i od razu przyzwyczajasz się powoli do okolicy. Znam jednak ludzi, którzy woleli mieszkanie/pokój zobaczyć na żywo, zanim się wprowadzą. W takim przypadku musieli niestety szukać tanich hoteli/moteli i przekoczować w nich kilka nocy zanim znaleźli swój kąt. Jak kto lubi, ja w takich sprawach nie lubię ryzykować i stawiam na bezpieczeństwo ;)

2. Jak radzisz sobie z uczuciem tęsknoty?
Spędzisz kilka lub kilkanaście miesięcy z dala od domu, od rodziny, od przyjaciół, od swojej drugiej połówki. Wszystko w twoim życiu się diametralnie zmieni - tutaj (jakiekolwiek destination wybrałeś) nie ma miejsc, do których jesteś przyzwyczajony, nie ma twojego wygodnego łóżka, nie będziesz mógł/mogła w każdej chwili zadzwonić do swoich najdroższych przyjaciół i gdzieś z nimi wyskoczyć. To nie takie proste, czasem jest także bariera czasowa - w zależności od kraju w którym jesteś może być tak, że gdy będziesz chciał/a porozmawiać z rodzicami, bratem, siostrą - oni będą już spać. Weź pod uwagę to, że kontakt z bliskimi będzie dużo rzadszy i nie będzie możliwości złapania najbliższego pociągu żeby jechać do domu, gdy się stęsknisz (chyba, że masz dużo pieniążków ;)).

3. Czy umiesz rozsądnie rozporządzać pieniędzmi?
Okej, dostajemy pewną kwotę pieniędzy od Unii Europejskiej, tzw. erasmus grant. Jednak w zależności od tego, z jakiego kraju pochodzisz (i na jakim uniwerku studiujesz) będzie to inna kwota (niestety Polacy generalnie dużo nie dostają). Poza tym czy to wystarcza na wszystkie twoje wydatki? Wszystko zależy od tego, jak żyjesz, jednak w większości przypadków - nie. Czasem mamy też możliwość podjęcia pracy podczas tego okresu, jednak często nie jest to takie proste ze względu na plany zajęć na uczelni.
Opłaty za mieszkanie, rachunki, jedzenie - produkty spożywcze niestety w państwach UE są szczególnie drogie. Dodatkowo, jesteś ERASMUS STUDENT, chcesz więc się trochę zabawić, prawda? Jeśli wliczysz do tego wszystkiego jakiekolwiek podróże + imprezy, zdecydowanie lepiej mieć jakieś zaplecze finansowe lub pomoc rodziców. Oczywiście, z rozsądkiem - trzeba pamiętać o tym, że oni tak samo płacą za swoje rachunki, jedzenie i tak dalej!


4. Czy jesteś odpowiedzialny/a także w innych kwestiach?
Odpowiedzialność jest niesamowicie ważna. Pamiętaj, że to jak spędzisz ten czas zależy wyłącznie od ciebie. Nie jest tajemnicą, że w europejskich krajach narkotyki i alkohol są powszechne wśród młodzieży - jeśli się na to zdecydujesz to oczywiście twoja indywidualna sprawa jednak pamiętaj aby zachować jakiś rozsądek, bo przez chwilę nieuwagi lub bezmyślne wykorzystanie chwili z dala od domu erasmusowa sielanka może zakończyć się przykrymi, żenującymi wspomnieniami lub np. trwałym uszkodzeniem ciała.
A przecież miał to być najlepszy rok twojego życia! ;)

W kolejnym poście, który pojawi się za jakiś czas opowiem Wam o moich własnych erasmusowych przeżyciach. Opiszę co mi się podoba, a co chętnie bym zmieniła w miejscu, w którym jestem - dowiecie się też kilku ciekawostek o moich przygodach, podróżach i dlaczego czasem nie czuję, jakbym miała prawdziwe 'erasmus life'. ;) Choć nie mogę narzekać, tego na pewno nie powiem. Zapraszam cierpliwych!

Make Your dreams come true - catch opportunities!

EN
I didn't write for such a long time and that's because I was busy. I was busy trying to make my dreams come true - in the simplest possible way. There are a lot of opportunities in life and people are always struggling with making the right decision. Remember, that: "The risk of a wrong decision is preferable to the terror of indecision." [Maimonides]. It's million times better to take a risk and at least try something new in your life, than regret that you didn't try and you have no idea how would it be like.

I took the risk. There many opportunity programs for young people aimed at their development and education. One of them is "Leonardo da Vinci Programme" (UK website: http://www.leonardo.org.uk/; description: http://ec.europa.eu/education/lifelong-learning-programme/ldv_en.htm).

I can't say it wasn't hard. It was. But at the end I can also say - it was worth it.

WHAT IS IT ALL ABOUT?

"Leonardo" are just practices in a work placement in a different country. In the first month we had an amazing language course in the centre of beautful Barcelona. Then, for the 2 months, each of participants was working in the place, to which was allocated. In my case it was a travel agency organizing trips to Africa. It's fun happened, because one of my biggest dreams is to have my own travel agency organizing charitable trips to countries the most in need. It would seem then, that I had an incredible luck. Hovewer, it wasn't exactly true.

I was allocated in a company where a simple intern like me has not been treated on an equal footing with the other employees. I'm not gonna talk about all the duties that were imposed on me, because I want to forget about this period. I was simply used for the works which the rest did not want to take.

In spite of everything I don't think that it was a wasted time. There were days when I was really learning something - I had tasks on a computer, I was told to make databases, all kinds of documentation for clients and guides, I was replying to correspondence. I have good memories with those moments in the company, because I really felt that I learn something useful and I accumulate experience. Moreover, during those two months I had become resistant to stress and I have learned how to deal with people who do not behave ok towards you. I despise such people and do not want to have anything to do with them ever again in the future, but I think the program itself  is valuable.

The best memories I have are from the first month. Back then I attended the course of Spanish in a prestigious international language school (International House - I heartily recommend to take the course there even on your own, if you have the money). Not only I significantly improved my level of language, but I also gained many wonderful friends from the whole world. I'm still in touch with them, and I think I will be in touch with them for many years.

I forgot to add that the program offers it all for FREE. You don't get a salary for work, but the accommodation is provided, for the first month you are staying with a Spanish family, the next two in an apartment with other students. Of course, you should have some own savings, because the grant that you receive from the EU as part of of these practices is not sufficient for everything you want to do.

In theory, you should have enough for food and transport to and from work - but I think this sum could be a little higher. Barcelona is an expensive city, like any other European city in which this program takes place. Food prices may scare, especially if you are working in the city center and you want to eat some lunch, but there is no time to go home during the break from work. Of course there is also the issue of exploring, because if you live in such an interesting place for three months it would be a waste just sitting at home, when there is so much beauty around you. Therefore, have your own savings.

In conclusion - I would recommend this program to all those who love to travel, and do not have the money for it. I would recommend it to people who want to gain experience which is very useful in the future. I can not promise you just the joy, fun and holiday of a lifetime - because it's still work and you have to be mentally adjusted. But with sufficient distance you can combine business with pleasure and take as much advantage of this as possible.

Look for this type of chances, they are opportunities for young people, which we can not have when we will be older.

PL

Nie pisałam od dawna i stało się tak dlatego, że byłam zajęta. Zajęta próbowaniem spełnienia moich marzeń - w najprostszy możliwy sposób. Istnieje mnóstwo możliwości w życiu i ludzie często borykają się z podjęciem właściwej decyzji. Pamiętajcie, że "Ryzyko złej decyzji jest korzystniejsze od trwogi niezdecydowania." [Majmonides]. Milion razy lepiej jest podjąć ryzyko i przynajmniej spróbować czegoś nowego w waszym życiu, niż żałować że nie spróbowaliście i nie macie pojęcia, jakby to było.

Ja podjęłam ryzyko. Istnieje wiele "programów szansy" dla młodych ludzi mających na celu ich rozwój i edukację. Jeden z nich to "Program Leonardo da Vinci" (polska strona: http://www.leonardo.org.pl/; opis: http://ec.europa.eu/education/lifelong-learning-programme/ldv_en.htm).

Nie mogę powiedzieć, że nie było trudno. Było. Ale na końcu mogę też powiedzieć - było warto.

O CO W TYM WSZYSTKIM CHODZI?

"Leonardo" to po prostu praktyki zawodowe, staż w innym kraju. Podczas pierwszego miesiąca mieliśmy wspaniały kurs językowy w samym centrum przepięknej Barcelony. Potem, przez dwa miesiące, każdy z uczestników pracował w miejscu, do którego został przydzielony. W moim przypadku było to biuro podróży zajmujące się wyjazdami do Afryki. Zabawnie się złożyło, bo jednym z moich największych marzeń jest posiadanie własnego biura podróży organizującego wyjazdy charytatywne do krajów najbardziej potrzebujących. Wydawałoby się więc, że miałam niesamowitego farta. Nie do końca była to jednak prawda.

Trafiłam na firmę, w której zwykła praktykantka jak ja nie była traktowana na równi z innymi pracownikami. Nie będę już opowiadać o wszystkich obowiązkach, jakie były mi narzucone, bo chciałabym zapomnieć o tym okresie. Najzwyczajniej w świecie wykorzystywano mnie do robót, których reszta nie chciała się podjąć.

Nie uważam mimo wszystko, że był to czas zmarnowany. Bywały dni, w których naprawdę czegoś się uczyłam - dostawałam komputer, kazano mi robić bazy danych, wszelkiego rodzaju dokumentacje dla klientów i przewodników, odpisywanie na korespondencję. Te chwile w firmie wspominam dobrze, bo naprawdę wtedy czułam, że uczę się czegoś przydatnego i nabywam doświadczenia. Poza tym podczas tych dwóch miesięcy uodporniłam się na stres i radzenie sobie z ludźmi, którzy nie zachowują się w stosunku do ciebie ok. Brzydzę się takimi osobami i nie chcę mieć z nimi nic wspólnego nigdy więcej w przyszłości, ale sam program uważam za wartościowy.

Najlepiej wspominam pierwszy miesiąc. Uczęszczaliśmy wtedy na kurs hiszpańskiego do prestiżowej, międzynarodowej szkoły językowej (International House, serdecznie polecam podjęcie tam kursu nawet na własną rękę, jeśli macie na to pieniądze). Nie dość, że znacznie poprawiłam swój poziom języka, to zyskałam wiele cudownych znajomości z całego świata. Nadal utrzymuje z nimi kontakt i uważam, że będę z nimi w kontakcie przez wiele lat. 

Zapomniałam dodać, że program oferuje to wszystko ZA DARMO. Nie dostajecie pensji za pracę, ale mieszkanie jest zapewnione, przez pierwszy miesiąc jesteście zakwaterowani u hiszpańskiej rodziny, przez kolejne dwa w mieszkaniu z innymi studentami. Oczywiście, warto mieć jakieś własne oszczędności, bo stypendium które otrzymuje się od Unii w ramach tychże praktyk nie jest wystarczające na wszystko, co chcecie zrobić. Teoretycznie powinno nam starczyć na jedzenie oraz transport do pracy i z powrotem - jednak według mnie suma mogłaby być odrobinę wyższa. Barcelona jest drogim miastem, podobnie jak inne europejskie miejscowości w których odbywa się ten program. Ceny żywności mogą przerazić, szczególnie jeśli pracuje się w centrum miasta, nie ma się czasu na powrót do domu podczas przerwy w pracy i chce się zjeść jakiś obiad. Oczywiście dochodzi też kwestia zwiedzania, bo jeśli mieszka się w tak ciekawym miejscu przez trzy miesiące marnotrawstwem byłoby siedzenie w domu, gdy tyle piękna wokół. Dlatego miejcie własne oszczędności.

Podsumowując - polecam ten program wszystkim, którzy kochają podróżować, a niekoniecznie mają na to pieniądze. Polecam go ludziom, którzy chcą zyskać doświadczenie które jest bardzo przydatne w przyszłości. Nie obiecuję wam samych radości, zabawy i wakacji życia - bo to jednak praca i trzeba być na to psychicznie nastawionym. Ale z odpowiednią dozą dystansu możecie połączyć przyjemne z pożytecznym i skorzystać z tego jak się da.

Szukajcie tego rodzaju okazji, są to szanse dla młodych ludzi, których nie mamy już będąc starsi.

Reach it!

EN
One of very important people in my life told me, that has a little secret - and that is a little childish, but still real dream. He'd like to be a super-hero, to have amazing, supernatural powers and use them to help people. Remember - every dream is significant, every dream is beautiful. In my opinion we can't mock any dreams and no matter how unrealistic and impossible to reach they seem to be - it's worth trying. Casually we can gain much more and discover in ourselves qualities, that we had no idea that are there - dicover ourselves again.

My life is not - despite appearances - like a fairytale. It consists of different periods, those miraculous and those darker, which I would like to erase from the memory. But I have learned to pull something good out of each experience, and I focused on what's the most important - the pursuit of my dreams and helping others in achieving their goals. This allows me to draw joy from life and quick coming out from the state of sorrow and stagnation, as soon as one reaches me.

PL
Jedna z bardzo ważnych osób w moim życiu powiedziała mi, że ma mały sekret - a jest nim trochę dziecinne, ale nadal prawdziwe marzenie. Chciałaby być superbohaterem, mieć niesamowite, nadnaturalne moce i z ich pomocą pomagać ludziom. Pamiętajcie - każde marzenie jest ważne, każde marzenie jest piękne. Według mnie nie można kpić z jakichkolwiek marzeń i choćby nawet wydawało się nie wiadomo jak nierealne i niemożliwe do spełnienia - warto próbować dążyć do celu. Przy okazji można zyskać wiele więcej i odkryć w sobie cechy, o których nie mieliśmy pojęcia - odkryć siebie na nowo.

Moje życie nie jest - wbrew pozorom - jak z bajki. Składa się z różnych okresów, tych cudownych i tych mroczniejszych, które chciałabym wymazać z pamięci. Ale nauczyłam się wyciągać coś dobrego z każdego doświadczenia i skupiłam się na najważniejszym - dążeniu do spełnienia moich marzeń i pomaganiu innym w osiąganiu ich celów. Pozwala mi to na czerpanie z życia radości i szybkim wychodzeniu ze stanu smutku i stagnacji, gdy tylko mnie taki dopadnie.